Pittenbrood en andere belangrijke zaken

Hoi lieve allemaal!

M´n goede voornemen is niet gelukt, jullie hebben weer lang op een berichtje moeten wachten! Maar er gebeurt hier dan ook zoveel, nauwelijks tijd om even achter een computer te gaan zitten...
Sandra is vorige week vertrokken, dat was echt balen want we hadden zoveel lol samen! Voor de portemonee en de nachtrust echter wel goed... De dame waar ik bij logeerde kon zich er niet echt in vinden dat wij het zo vaak zo laat maakten en besloot dat ik maar beter ergens anders kon gaan wonen. Eigenlijk wel beter, want woon nu bij een super lief gezin en Jorien, waar ik het goed mee kan vinden, woont daar ook. Heel gezellig!!!
Ben al een paar dagen aan de dunnen en word echt in de watten gelegd, er wordt kippensoep voor me gemaakt, ik krijg thee in bed en er wordt een warme sjaal om m´n poezelige voetjes gewikkeld.. Echt schattig!

Op de crisisopvang gaat het zijn gang, morgen is er een jongetje jarig die al sinds zijn aankomst vraagt of ik toch wel echt op zijn verjaardag kom.. Dus kon niet met Jorien en Liesbeth mee die een driedaagse wandeling aan het doen zijn, balen! Wil wat typisch Hollandse (?) kinderfeest-spelletjes gaan doen, chipsrace, koekhappen, nu al zin in!

Maandag ga ik waarschijnlijk naar een klein dorpje bij het Titicaca meer om op kinderen van archeologen te gaan passen. Wel lekker, even weg uit La Paz, in een traditioneel dorpje en ik krijg er nog voor betaald ook! Er is een vrijwilligster die mijn werkzaamheden bij de crisis en het Engelse les geven over gaat nemen, dus ik kan er vrijwel zonder schuldgevoel even tussenuit!
Over het Engelse les geven gesproken, Merce, ik heb met de kinderen inderdaad rare geluiden gemaakt, brullen, sissen en andere ´Engelstalige´ klanken. Dit was ten eerste erg komisch, maar volgens mij hebben ze nu ook echt beter door dat de klanken in het Engels zo anders zijn. Bedankt voor je goede tip!

Op maandagavond hebben we hier nog steeds wekelijks een discussieavond, dat is best een succes! Vooral vorige week, toen hebben we het over ontwikkelingssamenwerking gehad, was echt interessant. De Bolivianen zijn van mening dat ons vrijwilligerswerk bijdraagt aan de ontwikkeling van Bolivia, maar de vrijwilligers zijn hier wat kritischer over. We kwamen tot de conclusie dat het nuttiger zou zijn ´experts´ in te zetten, die hun knowhow structureel toepassen. Bijvoorbeeld in plaats van het geven van Engelse les aan jongeren, Engelse les geven aan Boliviaanse docenten, zodat zij hun verworven kennis daarna weer door kunnen geven aan hun studenten.
We zijn er gezamenlijk echter ook van overtuigd dat iedere vorm van hulp, aandacht of liefde die we hier kunnen geven een positieve invloed heeft, bijvoorbeeld op de ontwikkeling van de kinderen waar we mee ´werken´.
Ja, zware kost, het valt me op dat er meerdere vrijwilligers worstelen met de vraag ´wat voeg ik hier nou eigenlijk toe?´. Dit heeft er naar mijn idee ook mee te maken dat er weinig begeleiding is. Bureau Connectie werkt met veel verschillende projecten, waardoor er weinig begeleiding specifiek op een project gericht is en de vrijwilligers werken op verschillende plekken, waardoor je minder steun onderling hebt. De verscheidenheid aan projecten komt de continuïteit bovendien niet ten goede, als ik straks wegga is het nog maar de vraag of iemand mijn bezigheden bij de crisisopvang overneemt.

Genoeg kritiek, genieten van het moment is ook belangrijk (geldt zowel voor de kids als voor mij!). Genieten doe ik zeker hier in La Paz, ontdek steeds meer mooie en leuke plekjes in de stad (bijvoorbeeld een bakker die zalig donker pittenbrood verkoopt, de ontdekking van de week!)!

Tot (snel?) mails, dikke kus van Maartje